Radiologia i diagnostyka obrazowa to dziedzina medycyny zajmująca się obrazowaniem ciała człowieka przy wykorzystaniu różnych technik fizycznych. Począwszy od promieniowania rentgenowskiego (rentgenodiagnostyka, tomografia komputerowa, angiografia), zastosowaniu właściwości pola magnetycznego (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) czy wreszcie wykorzystując zasady rozchodzenia się ultradźwięków (ultrasonografia). Otrzymane w ten sposób obrazy muszą zostać jeszcze zinterpretowane przez specjalistę radiologii i diagnostyki obrazowej. Końcowym wynikiem badania jest tzw. opis radiologiczny.

Zdjęcie cefalometryczne jest szczególnie przydatnym badaniem w ortodoncji.

Dzięki porównaniu zdjęć wykonanych w tej samej projekcji, lekarz może dokonać odpowiednich pomiarów i ocenić wzrost kostny pacjenta. Z tego powodu zdjęcie cefalometryczne jest kluczowym i koniecznym badaniem w prawidłowej diagnostyce ortodontycznej. Dodatkowo, zdjęcia tego typu pozwalają porównać pierwotny stan zgryzu pacjenta ze stanem po leczeniu.

Protetyka: to dziedzina stomatologii, wraz z implantologią skupiająca się na uzupełnianiu braków uzębienia i rekonstrukcją uszkodzonych zębów. Do protetyki należą też zabiegi poprawiające kształt i pozycję zębów oraz rozwiązywanie problemów związanych z przebarwieniami zębów. Leczenie z zakresu protetyki ma wartość nie tylko estetyczną. Przywraca komfort psychiczny i fizyczny pacjenta, ale również pomaga w codziennym życiu ułatwiając gryzienie i żucie oraz zmniejszając problemy z wymową.

– Protezy typu overdenture to ruchome uzupełnienie protetyczne, pokrywające na całej powierzchni korzeń lub korzenie resztkowego uzębienia lub implanty. Protezy te utrzymywane są na korzeniach lub wszczepach poprzez: zatrzaski, magnesy, korony teleskopowe, zespolenia belkowe. Są to uzupełnienia spełniające wymogi estetyki, chroniące kości szczęk przed zanikiem oraz zapewniające akceptowalny komfort dla pacjenta. Warunkiem koniecznym do użytkowania tego typu protez jest bezwzględnie przestrzegana idealna wręcz higiena jamy ustnej i regularne odwiedzanie gabinetu stomatologicznego w celu kontroli użytkowania i stanu jamy ustnej pacjenta.

– Protezy szkieletowe należą do ruchomych uzupełnień protetycznych tzw. podpartych. Wykorzystuje się je w przypadku braków zębowych zbyt rozległych na uzupełnienie mostem. Główną ich częścią jest metalowy szkielet zaopatrzony w klamry i ciernie, który jest na tyle cienki i zredukowany iż praktycznie nie przeszkadza użytkującemu. Ciernie są to wypustki opierające się na żujących powierzchniach zębów. Przenoszą one siły żucia z bezzębnych wyrostków zębodołowych na zęby filarowe wraz z ich ozębną. Należy podkreślić, że jest to fizjologiczny sposób przenoszenia sił zgryzowych na kości i stanowi niewątpliwie zaletę tego rodzaju uzupełnień. Również błona śluzowa i okostna uczestniczą w przenoszeniu sił, ale w dużo mniejszym stopniu niż ma to miejsce w protezach osiadających. Klamry odpowiedzialne są za utrzymanie protez na podłożu. Ze względu na ich niekosmetyczny wygląd są one coraz częściej zastępowane przez mocowane na koronach zasuwy, zatrzaski i korony teleskopowe. W celu umożliwienia takiego utrzymania protezy, konieczne jest okoronowanie zębów sąsiadujących z protezą. Połączenie protezy z koronami następuje bez widocznych elementów metalowych (klamry, ciernie), co umożliwia uzyskanie oczekiwanego efektu kosmetycznego.

 – Protezy biofunkcyjne – inaczej BPS to Biofunkcyjny System Protetyczny jest ofertą dla pacjentów bezzębnych o zanikłych wyrostkach, niezadowolonych z dotychczasowych rozwiązań. Funkcjonalne i estetyczne protezy posiadające najwyższej jakości z zębami zamawianymi zawsze indywidualnie dla każdego pacjenta, dostosowanymi kształtem i wielkością do warunków jamy ustnej i estetyki twarzy, które technik ustawia według specjalnego klucza co gwarantuje wybalansowanie zgryzu. Ich zaprojektowanie było by nie możliwe bez dwóch specjalnych przyrządów jakimi się posługujemy – łuku twarzowego i artykulatora, dzięki którym do pracowni technicznej i gabinetu stomatologicznego przenosimy wiernie warunki zgryzowe pacjenta.